കവിത:
സംസ്‌കൃതസ്‌കൂളിന്റെ അങ്കണമാകയാല്
കേട്ടുവളര്‍ന്നത്‌ ശ്‌ളോകാത്മകം.
കൊക്കിക്കുരച്ചു കരഞ്ഞാലും
തെറ്റിപ്പിറക്കുന്നു ഭാഷാത്മകം.
മേലെയൊരാകാശം പൂര്‍ണവൃത്തം
ചുറ്റുമിരുണ്ടതാം കാവ്യലോകം
ആഴക്ക്‌ കണ്ണുനീര് പാരാവാരം
മാനത്തുകണ്ണിയെനിക്ക്‌ കൂട്ട്‌.
പന്നല്‍ച്ചെടിയുടെ മേലെയെങ്ങോ
തുമ്പിയൊരെണ്ണമിരിപ്പതുണ്ട്‌
തൊട്ടടുത്തുള്ളൊരു പൊത്തിനുള്ളില്‍
സര്‍പ്പമുറക്കം നടിപ്പതുണ്ട്‌.
നാവൊന്നുനീട്ടാന്‍ കൊതിയുണ്ടെന്നാല്
നന്നല്ല രാശിയെന്നോര്‍മ്മയുണ്ട്‌!
ആദിത്യനായിരം തിരികൊളുത്തി
കാവലുപേക്ഷിച്ച്‌ പോകുന്നേരം
തൂവെള്ളിപ്പാത്രത്തില്‍ കഞ്ഞിമോന്തി
രാക്കുയില്‍ കൂവിത്തിമിര്‍ക്കുന്നേരം
കത്തും വയറിന്റെ ഉഷ്‌ണമാറ്റാന്
കാര്‍ക്കിച്ചുതുപ്പി ഞാന്‍ കേഴുന്നേരം
ഏതോകിളിക്കുഞ്ഞുടുത്തെറിഞ്ഞ
തൂവല്‍ വന്നെന്നെ തലോടുന്നല്ലോ!
അല്ല... തുറന്നൊരാ സര്‍പ്പവായില്‍
മെല്ലെയകപ്പെട്ട്‌ പോകയാവാം.
കണ്ണറിയാത്ത നിറങ്ങളുള്ള
കണ്ണുനീര്‍ക്കുണ്ടില്‍ കിടന്നലഞ്ഞ്‌
രാവും പകലും പിണഞ്ഞചുറ്റില്
സ്വാസ്ഥ്യം തിരയുന്നു ജീവചക്രം.
ആകാശവട്ടത്തിനിപ്പുറത്തെ
വാതായനങ്ങളില്‍ ചെന്നുമുട്ടാന്
പാമ്പിന്റെ പൊത്തും കടന്നുകേറാന്‍
ആവതില്ലാത്തതെന്‍ ഭാവലോകം.
000
Wednesday, November 29, 2006
Thursday, November 23, 2006
നീലക്കൊടുവേലിയുടെ വിത്ത്‌
കവിത:
പ്രണയം
ഒരൊറ്റ ദിശയിലേക്കുള്ള
അതിവേഗപാത.
വേഗം കൂടുന്തോറും
ചക്രങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്ത്‌
ചുഴിവൃത്തങ്ങള്‍ മാത്രം.
പുറത്തുള്ളവര്‍ കാണുന്നു
കാറ്റായ്‌ തീയായ്‌ ഗതിവേഗം.
അകത്ത്‌ രസിച്ചിരിക്കുന്നവര്‍ക്ക്‌
കാലം എതിര്‍വേഗം മാത്രം.
പ്രണയം
പാതിമുഖമുള്ള അഭിനേതാവ്‌.
പരിഭവങ്ങളുടെ പാഞ്ചാലി
വ്രണവാഴ്‌വിന്റെ കര്‍ണ്‌ണന്‍
നഷ്‌ടയുദ്ധങ്ങളുടെ ഭീഷ്മര്
മൃഗതൃഷ്‌ണകളുടെ നളജന്മം.
ഭാവരസങ്ങളുടെ പുഴ
മിഴി കവിഞ്ഞൊഴുകുമ്പോള്
മറുപാതിയില്‍ പുളയ്‌ക്കുന്നു
കാരമുള്ളും കരിനാഗവും.
പ്രണയം
എതിരാളിയില്ലാത്ത ശിബിരത്തില്
ആയുധമെടുക്കാത്ത പോരിലെ
ചീറിത്തെറിക്കാത്ത ചോരയില്
ആരോ മറന്നുപേക്ഷിച്ച
നീലക്കൊടുവേലിയുടെ വിത്ത്‌.
അവള്‍ മാത്രം അതറിയുന്നില്ല!
മുളയ്‌ക്കാനും ഇലവിരിക്കാനും
ആരെങ്കിലും ഒരുപിടി മണ്ണ്‌
ഓലമറയാല്‍ ചെറുതണല്
ചാറ്റല്‍മഴയായ്‌ ദയാപുണ്യം...!
ഇല്ല...
തോന്നലുകളിലൂടെ വളര്‍ന്ന്‌
ആകാശത്തെ സ്വന്തമാക്കിയ
മരമെന്ന ദുഷ്‌പ്പേര്‌ അതിനുവേണ്ട.
ഒരുവശം മാത്രമുള്ള നാണയം
തിരസ്‌കരിക്കുകയാണ്‌ യുക്തി.
നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കു ശേഷം ആര്‍ക്കെങ്കിലും
പുരാവസ്‌തുക്കളുടെ കൂട്ടത്തില്
മിനുക്കിവെച്ച്‌ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കാം.
പ്രണയമെന്ന പേരില്‍ മാത്രം
ആരും അതിനെ പരിചയപ്പെടുത്തരുത്‌.
000
പ്രണയം
ഒരൊറ്റ ദിശയിലേക്കുള്ള
അതിവേഗപാത.
വേഗം കൂടുന്തോറും
ചക്രങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്ത്‌
ചുഴിവൃത്തങ്ങള്‍ മാത്രം.
പുറത്തുള്ളവര്‍ കാണുന്നു
കാറ്റായ്‌ തീയായ്‌ ഗതിവേഗം.
അകത്ത്‌ രസിച്ചിരിക്കുന്നവര്‍ക്ക്‌
കാലം എതിര്‍വേഗം മാത്രം.
പ്രണയം
പാതിമുഖമുള്ള അഭിനേതാവ്‌.
പരിഭവങ്ങളുടെ പാഞ്ചാലി
വ്രണവാഴ്‌വിന്റെ കര്‍ണ്‌ണന്‍
നഷ്‌ടയുദ്ധങ്ങളുടെ ഭീഷ്മര്
മൃഗതൃഷ്‌ണകളുടെ നളജന്മം.
ഭാവരസങ്ങളുടെ പുഴ
മിഴി കവിഞ്ഞൊഴുകുമ്പോള്
മറുപാതിയില്‍ പുളയ്‌ക്കുന്നു
കാരമുള്ളും കരിനാഗവും.
പ്രണയം
എതിരാളിയില്ലാത്ത ശിബിരത്തില്
ആയുധമെടുക്കാത്ത പോരിലെ
ചീറിത്തെറിക്കാത്ത ചോരയില്
ആരോ മറന്നുപേക്ഷിച്ച
നീലക്കൊടുവേലിയുടെ വിത്ത്‌.
അവള്‍ മാത്രം അതറിയുന്നില്ല!
മുളയ്‌ക്കാനും ഇലവിരിക്കാനും
ആരെങ്കിലും ഒരുപിടി മണ്ണ്‌
ഓലമറയാല്‍ ചെറുതണല്
ചാറ്റല്‍മഴയായ്‌ ദയാപുണ്യം...!
ഇല്ല...
തോന്നലുകളിലൂടെ വളര്‍ന്ന്‌
ആകാശത്തെ സ്വന്തമാക്കിയ
മരമെന്ന ദുഷ്‌പ്പേര്‌ അതിനുവേണ്ട.
ഒരുവശം മാത്രമുള്ള നാണയം
തിരസ്‌കരിക്കുകയാണ്‌ യുക്തി.
നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കു ശേഷം ആര്‍ക്കെങ്കിലും
പുരാവസ്‌തുക്കളുടെ കൂട്ടത്തില്
മിനുക്കിവെച്ച്‌ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കാം.
പ്രണയമെന്ന പേരില്‍ മാത്രം
ആരും അതിനെ പരിചയപ്പെടുത്തരുത്‌.
000
Tuesday, November 21, 2006
കപ്പപ്പുഴുക്കും ചമ്മന്തിയും
എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി. 'ഗൗരവമുള്ള സാഹിത്യചര്‍ച്ച്യ്ക്ക്‌ ബ്ലോഗിടം പക്വമല്ല' എന്ന എന്റെ അഭിപ്രായം നിരുപാധികം പിന്‍വലിക്കുന്നു. സഹിത്യത്തെയും അതിന്റെ ചാലുകളെയും തിരിച്ചറിയുന്ന പലരും ചര്‍ച്ചയെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ധൃതിയില്‍ 'ഫോര്‍ ഡയലോഗ്‌സ്‌' കാച്ചി തിരിച്ചുപോവുകയോ, വികടമോ വിമതമോ ഒക്കെയായ അഭിപ്രായങ്ങളെ പാതിവഴിയില്‍ 'ബാറ്റണ്‍' കൈമാറുകയോ ചെയ്യുന്നതിന്റെ നിരാശയിലാണ്‌ അത്തരമൊരഭിപ്രായം പറഞ്ഞുപോയത്‌.
കവിതയെയും സാഹിത്യത്തെയും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന, തിരിച്ചറിഞ്ഞ്‌ ആസ്വദിക്കുന്ന, പലരുമുണ്ടെന്നും, വെറും വാദത്തിനുവേണ്ടിയല്ലാതെ 'സംവാദം' തുടരാമെന്നും ഇതുവരെയുള്ള ചര്‍ച്ച തെളിയിച്ചു. അതുകൊണ്ടുമാത്രം ചില അഭിപ്രായങ്ങള്‍കൂടി പറയട്ടെ?'സര്‍ഗവേദന' എന്ന 'ക്ലീഷേ' ഒഴിവാക്കാം. പലസൃഷ്ടികള്‍ക്കു പിന്നിലും ആ അര്‍ത്ഥത്തിലുള്ള രചനാപരമായ അബോധലോകമോ, ഉള്‍പ്രേരണയെന്ന്‌ പലരും പറയാറുള്ള ജൈവരാസപ്രക്രിയയോ നടക്കുന്നില്ലായിരിക്കാം. അതുകൊണ്ട്‌ എല്ലാ എഴുത്തുകാര്‍ക്കും 'മറുകൂക്കോ' 'മറുപടിയോ' മാത്രമാണോ രചന? എല്ലാ എഴുത്തുകള്‍ക്കും അത്തരമൊരു 'പരന്ന ചട്ടിയിലേക്കൊഴിച്ച മാവിന്റെ' ജന്മരഹസ്യമേ ഉള്ളു എന്നാണോ? സാമൂഹികമായും സാമൂഹ്യമായും ഒരാളില്‍ പതിക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങളുടെയും, ശിരസ്സിലും നെഞ്ചിലും തറഞ്ഞുകയറുന്ന അനുഭവ തീക്ഷ്ണതയുടെയും പ്രതിശബ്ദമാണെങ്കില്‍, അത്‌ ഒരു കണ്ണാടിയിലെ വെറുമൊരു പ്രതിബിംബം മാത്രമാവാന്‍ തരമില്ല. അത്‌ മനസ്സിന്റെ പല കടമ്പകളും(ട്രാഫിക്‌ ഐലണ്ടുകള്‍... 'U' വളവുകള്‍) കടന്നുപോകേണ്ടിവരും. ആശിക്കുന്ന നിലാവിനു പകരം ഉച്ചസൂര്യന്റെ തിളപ്പുകള്‍ ഉള്ളില്‍ ഒതുക്കേണ്ടിവരും.
പല അനുഗൃഹീത കവികള്‍ക്കും സൃഷ്ടി ഇത്തരം പാതയിലൂടെ രചനയുടെ പൂര്‍ണ്ണത തേടിയുള്ള അലച്ചിലായിരുന്നു.ഗുരുവായൂര്‍ നിന്ന്‌ തിരുവനന്തപുരംവരെ സഞ്ചരിച്ച്‌ ഓ. എന്‍. വി.-യെ തേടിച്ചെന്ന മഹാകവി പി. 'ഞാന്‍ ഒരു വാക്കു തേടി നടക്കുകയാണ്‌' എന്നു പറഞ്ഞത്‌ ഈ പഴഞ്ചന്‍ 'സര്‍ഗവേദന'യുമായി എങ്ങനെ പൊരുത്തപ്പെടുമെന്നത്‌ ചിന്തിക്കേണ്ടുന്ന കാര്യമാണ്‌.ചുരുക്കത്തില്‍, ചിലര്‍ക്കൊക്കെ എഴുത്ത്‌ 'മനസ്സും ശരീരവും സമര്‍പ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തിപരമായ സാമൂഹികദൗത്യ'വും; മറ്റു ചിലര്‍ക്ക്‌ ഒരു പ്രതിച്‌ഛായയെ സൃഷ്ടിക്കുവാനുള്ള എതിര്‍വാക്കും ആകുന്നത്‌ ആപേക്ഷികം മാത്രമാണ്‌. ഈ ആപേക്ഷികത എല്ലാ ലോകത്തും, 'എഴുത്തുല്‍പ്പന്നങ്ങളിലും' ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതുമാണ്‌.അതുകൊണ്ട്‌ 'സര്‍ഗവേദന' (സിസേറിയന്‍ എന്നും വിളിക്കാം) ആയായാലും 'മറുകൂക്ക്‌' (സുഖപ്രസവം എന്ന്‌ മറുവാക്ക്‌) ആയാലും സൃഷ്ടിക്ക്‌ അതിന്റേതായ ഒരു മൂല്യമുണ്ട്‌. അത്‌ ആസ്വാദകരുടേതായി മാറുംവരെയെങ്കിലും! കവിത സ്വാഭാവിക വഴക്കങ്ങളിലൂടെ, മൊഴികളിലൂടെ, ഭാവപരവും ജീവിതബന്ധിയുമായ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ അവയുടെയൊക്കെ പരിണാമങ്ങളെയും താളങ്ങളെയും ഏറ്റുവങ്ങാനല്ലെങ്കില്‍ ആസ്വാദകരുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ അവയെ സമര്‍പ്പിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യമെന്ത്‌? മനുഷ്യന്റെ (തൊഴിലാളി, കര്‍ഷകന്‍, അടിസ്ഥാനവര്‍ഗ്ഗം എന്നൊന്നുമല്ല ഉദ്ദ്യേശിച്ചത്‌... common man/human എന്നു മാത്രം) മനസ്സില്‍നിന്ന്‌ (നിരവധി രാസത്വരകങ്ങളുടെ സ്വാധീനത്താല്‍)ഉല്‍ഭവിക്കുകയും, ആസ്വാദകമനസ്സുകളില്‍ നിപതിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കവിത എന്തായലും KFC പൊരിച്ച കോഴിയുടെ 'പാചകക്കുറിപ്പ്‌' ഒരിക്കലുമാവില്ല. രണ്ടിനും ഒരു രചനാരഹസ്യം ഒളിച്ചുവച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും.
കവിത തീര്‍ച്ചയായും ഒരു വിനിമയമാണ്‌. അതൊരു നെഞ്ചുകീറിക്കാട്ടലുമാണ്‌. പല എഴുത്തുകാര്‍ക്കും അത്‌ യാന്ത്രികമയ ഒരു ദൈനംദിന പരദൂഷണമാവാം. അങ്ങനെയുള്ള ഒരുപാട്‌ വൈജാത്യങ്ങള്‍ എക്കാലത്തും സാഹിത്യത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ! വിനിമയം ഒരു റ്റെലഫോണില്‍നിന്നാവാം. തെരുവിലെ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ശബ്ദങ്ങളില്‍ നിന്നാവം. വായിച്ച കൃതിയുടെ അനുരണനങ്ങളില്‍ നിന്നാവാം. പരിഭവിച്ച പങ്കാളിയുടെ മുഖത്തുനിന്നുമാവാം. അധികാരത്തിന്റെ ഹുങ്കില്‍ നിന്നാവാം. അടിയേല്‍ക്കുന്നവന്റെ ചോരയില്‍നിന്നാവാം. സ്വപ്നം കാണുന്നവന്റെ രാത്രിയില്‍നിന്നാവാം. ഇക്കരെ നില്‍ക്കുന്നവന്റെ അക്കരെയില്‍നിന്നാവം. എന്തില്‍നിന്നും എവിടെനിന്നും അത്‌ ജലമായി, ലവണമായി, സ്പര്‍ശമായി, ജ്വലനമായി... ചിലപ്പോള്‍ വെറും ശൂന്യതയായി കവിതയിലേക്ക്‌ വരാം. അതുപോലെ ഇതര സാഹിത്യ ശാഖകളിലും സംഭവിക്കുന്നു.
രചനയ്ക്കു പിന്നില്‍ എഴുത്തുകാരന്റെ ബോധപൂര്‍വമായ ഇച്‌ഛയുണ്ട്‌. ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല. ചിലതൊക്കെ പറയാനുള്ള നിര്‍ബന്ധങ്ങളും ഉണ്ട്‌. ഒരു രചനയ്ക്ക്‌ അയാള്‍ ദിവസമോ, ആഴ്ചയോ... കൊല്ലങ്ങളോ എടുക്കുന്നത്‌ അക്ഷരങ്ങള്‍ നിരത്തുന്ന 'കമ്പോസിംഗ്‌' പണി ചെയ്യാനാണെന്ന്‌ വിശ്വസിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കാണ്‌ കഴിയുക? ക്രാഫ്റ്റ്‌ മാത്രമാണ്‌ കവിത എന്ന്‌ നിരീക്ഷിക്കുന്നത്‌ ഒരുതരം അനീതിയാണ്‌. എങ്കില്‍ കേരള്‍ത്തിലെ എറ്റവും വലിയ എഴുത്തുകാര്‍ കൈനിക്കര കുമാര പിള്ളയോ പഴവിള രമേശനോ, അതുമല്ലെങ്കില്‍ എന്‍. വി. കൃഷ്ണവരിയരോ ആകുമായിരുന്നു. ഏറ്റവും നന്നായി പല എഴുത്തുകാരെയും അവരുടെ രചനകളെയും കൈയിലൊതുക്കി 'എഡിറ്റര്‍' തസ്തികയില്‍ ജോലി ചെയ്തവരാണ്‌ അവരൊക്കെ. ഒന്നുമല്ലാതിരുന്നിട്ടും, 'കമ്പോസിങ്ങും ക്രാഫ്റ്റും' തീരെ പരിചയമില്ലാതിരുന്ന സാക്ഷാല്‍ ബഷീര്‍ മഹാസാഹിത്യകാരനായത്‌ ഒരു അല്‍ഭുതമാവണം. അല്ലേ? പ്രതിഭയും അതിന്റെയൊപ്പം മനനവും ചേരാതെ എഴുത്ത്‌ യാന്ത്രികമായി വരില്ല തന്നെ.
അപ്പോള്‍, പുതിയ കാലത്തിന്റെ കവിതയെ സംബന്ധിച്ച്‌ ചെറിയ ജീവിതം, ചെറിയ ലോകം, ചെറിയ മനസ്സ്‌) ചെറിയ നിഘണ്ടുവില്‍ നമ്മള്‍ കണ്ടെത്തുന്ന ഏക പദം എന്താവണം? ഇഷ്ടം പോലെ ആയിക്കോളൂ! ബാലചന്ദ്രന്‍ 'ക്ഷമാപണം' എഴുതിയ മാതിരിയാവില്ല 'സഹശയനം' എഴുതിയത്‌. സച്ചിദാനന്ദന്‍ 'ഗസലുകള്‍' എഴുതിയ പോലെയാവില്ല 'സാക്ഷ്യം' എഴുതിയത്‌. അയ്യപ്പപണിക്കര്‍ സാര്‍ 'വഴക്കൊലപാതകം' 'കവിതയരങ്ങ്‌' തുടങ്ങിയ സാധനങ്ങള്‍ എഴുതിയപോലെ ആവില്ല 'കുരുക്ഷേത്രം' എഴുതിയത്‌. ഓ. എന്‍. വി. 'പൊന്നരിവളമ്പിളിയില്‌' എഴുതിയമാതിരിയാവില്ല 'ഭൂമിക്ക്‌ ഒരു ചരമഗീതം' എഴുതിയത്‌. ഡി. വിനയചന്ദ്രന്‍ 'വിനയചന്ദ്രിക' എഴുത്ജിയതും 'കയിക്കരയിലെ കടല്' എഴുതിയതും രണ്ടു വ്യത്യസ്ത ലോകത്തിലിരുന്നായിരുന്നു. കുരീപ്പുഴ ശ്രീകുമാര്‍ 'ജെസ്സി'-യും 'ചാര്‍വാകന്‍'-ഉം എഴുതിയത്‌ പല മാനസികലോകങ്ങളില്‍ ഇരുന്നാവണം. (ഇന്നതെ പുതുതലമുറയെ തല്‍ക്കലം വിടുന്നു).
ഓരോ കവിക്കും (എഴുത്തുകാരനും) കവിതയ്ക്കും അവയുടെ ഉല്‍ഭവവും ഒഴുക്കും പതനവും സംഭവിക്കുന്നത്‌ പല അര്‍ഥങ്ങളിലും വേഗങ്ങളിലും ലോകങ്ങളിലുമാവണം. ആയതിനാല്‍, കവിതയുടെ താളം, താളമില്ലായ്മ, പദഘടന, വികാരോന്മീലനം എന്നൊക്കെയുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ വ്യത്യസ്തവും പ്രതിഭിന്നവും ആകണം. അങ്ങനെയായില്ലെങ്കില്‍ കവിതയുടെ ലോകം ആകെയൊരു 'ബോറായി' എന്ന്‌ പറയേണ്ടിവരും.ഒരു സ്‌കെയില്‍ ഉപയോഗിച്ച്‌ സമചതുരത്തെ, ദീര്‍ഘചതുരത്തെ, ത്രികോണത്തെ ഒക്കെ അളക്കാന്‍ പറ്റിയേക്കും. ഒരു സമവൃത്തം അളക്കാന്‍ അതേ സ്‌കെയില്‍ മതിയാവുമെന്ന്‌ പറഞ്ഞാല്‍... എന്തോ എനിക്ക്‌ മനസ്സിലാവുന്നില്ല, സുഹൃത്തുക്കളേ!
ആയതിനാല്‍, എഴുത്തുകാര്‍ അവരുടെ ഇഷ്ടമനുസ്സരിച്ച്‌ എഴുതട്ടെ. കാലപ്രവാഹം അവയുടേ വേരുറപ്പ്‌ തെളിയിക്കട്ടെ. സങ്കേതിക പദാവലിയില്‍ ഊന്നിക്കൊണ്ടുള്ള തര്‍ക്കം ഒഴിവാക്കം. നല്ല രചനകള്‍ കിട്ടുകയാണ്‌ നമുക്ക്‌ പ്രധാനം. കുറെ ദിവസമായി അന്യഗ്രഹസഞ്ചാരത്തിലായിരുന്ന എന്റെ അനിയന്‍ 'പൊന്നപ്പന്റെ' ചില വിശേഷങ്ങള്‍ ഇന്നത്തെ പത്രത്തിലുണ്ട്‌. ശരിക്കും 'കപ്പപ്പുഴുക്കിന്റെ സര്‍ഗവേദന'യ്ക്ക്‌ ടിയാനാണ്‌ ഒരു കാരണം. ജാമ്യാപേക്ഷയ്ക്കു പകരം 'ഇന്നാ എന്നെ വീണ്ടും തല്ലിക്കോ' എന്ന നിലപാടാണ്‌ കക്ഷിയുടേത്‌. "കേവലം അജീര്‍ണ്ണവസ്ഥയില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു തരം ഉദരരോഗവും, തല്‍ഫലമായി പുറപ്പെടുന്ന അധോവായുവുമാണ്‌ കവിത" എന്നും, കപ്പപ്പുഴുക്ക്‌ ഇത്തരം 'ഗ്യാസ്‌ ട്രബിള്‍' ഉണ്ടാക്കുന്നതിനാല്‍ തനിക്ക്‌ അത്‌ ഒഴിവാക്കാന്‍ പറ്റില്ലെന്നും ടിയാന്‍ ഞങ്ങളുടെ ലേഖകരെ അറിയിക്കുകയുണ്ടായി. ഏതായാലും, ഈ അജീര്‍ണാവസ്ഥ തുടര്‍ന്നാല്‍ പൊന്നപ്പന്റെ കൂടുതല്‍ എഴുത്തുകളാല്‍ ബ്ലോഗിടം സുഗന്ധസമ്പന്നമാകുമെന്നും പലര്‍ക്കും ആശങ്കയുണ്ട്‌. അനിയാ... പ്രത്യേക നന്ദി.
ഈ ചര്‍ച്ചയില്‍ പങ്കെടുത്ത എന്റെ എല്ലാ ബഹുമാന്യ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കും (പ്രത്യേകിച്ച്‌ 'നല്ല ചില കഥ'കളിലൂടെ എനിക്ക്‌ പ്രിയങ്കരനായ പെരിങ്ങോടന്‍, തുടങ്ങിവെച്ച നന്ദു, അഭിപ്രായങ്ങള്‍ നിര്‍ഭയം (അങ്ങനെ വേണം)രേഖപ്പെടുത്തിയ ഇരിങ്ങല്‍, വീണ, ഇഞ്ഞി പെണ്ണ്‌, സര്‍വോപരി ആരംഭധീരന്‍ വിഷ്ണുമാഷ്‌...) എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി. നമ്മുടെ വ്യത്യസ്തമായ അഭിപ്രായങ്ങള്‍, യോജിപ്പും വിയോജിപ്പും പറഞ്ഞ്‌ പറഞ്ഞ്‌ തിരുത്താനും, ക്ഷമാപൂര്‍ണമായ നിലപാടുകള്‍ സൃഷ്ടിക്കുവാനും ബ്ലോഗിടം ഉപകരിക്കുമെന്ന പ്രത്യാശയോടെ...
000
('കവിത = കപ്പപ്പുഴുക്ക്‌' എന്ന ശാസ്ത്രീയ നിഗമനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ മലയാളദേശത്ത്‌ പ്രചരിച്ചിരുന്ന ഒരു നാടന്‍പാട്ട്‌. എഴുതിയ ആള്‍ ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന്‌ സഹിത്യ അക്കാദമിയുടെ രേഖകളില്‍ കാണുന്നു.)
കപ്പപ്പുഴുക്ക്‌.കോം
ഏനുമെന്റപ്പനും പണിക്ക്‌ പോയ്‌
ഏട്ടക്കുളങ്ങരെ പണിക്ക്‌ പോയ്‌.
അക്കരെക്കാടും കടന്ന്‌ പോയ്‌
കച്ചേരിക്കവലേം മുറിച്ച്‌ പോയ്‌.
പൂക്കരെപ്പറമ്പ്‌ കുറുകെ പോയ്‌
കാക്കരക്കടവ്‌ തൊഴഞ്ഞ്‌ പോയ്‌.
മുണ്ടകപ്പാടോം മുതുനെല്ലിത്തോടും
പല്‍പ്പൊഴ പൈമ്പൊഴേം നീന്തിപ്പോയ്‌.
കൊച്ചുളി വീതുളി ചിന്തേരും
ചുറ്റുളി കൊട്ടൂടി തൂക്കട്ടേം
ആളൊക്കും നീളന്‍ മൊഴക്കോലും
ആഴക്ക്‌ വെറ്റെല ചമ്പഴുക്കേം!
തമ്പ്രനൊരിച്ചിരി ജാപ്പാണോം
തമ്പ്രാട്ടിക്കഞ്ചാറ്‌ തെച്ചിപ്പഴോം
നായര്‌ക്കരകെട്ടാന്‍ ചുട്ടിത്തൊര്‍ത്തും
നമ്പ്യാര്‌ക്കൊര്‌നുള്ള്‌ മൂക്കിപ്പൊടീം!
കൊട്ടാരമ്പോലൊര്‌ കൂര കണ്ടേ
മിറ്റത്ത്‌ കര്‍പ്പൂരമാവ്‌ കണ്ടേ.
വെച്ചടപ്പില്ലാത്ത ചെപ്പ്‌ കണ്ടേ
സൊപ്പനമ്പോലേനും ചെലത്‌ കണ്ടേ!
ഉച്ചക്കൊടുംവെയിലുച്ചിമേലേ
പച്ചമരമ്പോലെ കത്തി നിന്നേ.
അപ്പനും ഏനും പണിക്കമ്മാരും
കന്നുംചാണകച്ചൂരണിഞ്ഞേ.
മണ്ണുകുഴിച്ചൊരെലയും വെച്ച്‌
കഞ്ഞിപകര്‍ന്ന കരിഞ്ചെറുമന്
കപ്പപ്പുഴുക്കിലെ ഉപ്പിനായോ
കണ്ണീര്‍ പൊഴിച്ചതന്നേനും കണ്ടേ.
അതുകണ്ടിട്ടേന്റെയീ ചങ്കിലൊര്‌
ചുഴികുത്തി തമരുളി പാഞ്ഞുപോയേ!
കരവാഴും ദൈവത്താരത്‌കണ്ടിട്ടോ
മച്ചിമ്മേലൊളിപാര്‍ത്ത്‌ കണ്‍തൊടച്ചേ!
നാഴൂരിക്കഞ്ഞീടെ നാണക്കേടും
നാറ്റത്തെറീമെല്ലം തീര്‍ന്ന നേരം
ഏനപ്പോ നല്ലപ്പം കവിത വന്നേ
കപ്പപ്പുഴുക്കിന്റെ ഏമ്പക്കമായ്‌!
തുഞ്ചമ്പറപില്‌ ചെന്നനേരം
ചുമ്മാതെ ചുറ്റിനടന്നനേരം
കള്ളങ്ങൊരിച്ചിരി ചേരുന്നേരം
ഏനും എഴുത്തച്ചനായിപ്പോയെ!
000
കവിതയെയും സാഹിത്യത്തെയും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന, തിരിച്ചറിഞ്ഞ്‌ ആസ്വദിക്കുന്ന, പലരുമുണ്ടെന്നും, വെറും വാദത്തിനുവേണ്ടിയല്ലാതെ 'സംവാദം' തുടരാമെന്നും ഇതുവരെയുള്ള ചര്‍ച്ച തെളിയിച്ചു. അതുകൊണ്ടുമാത്രം ചില അഭിപ്രായങ്ങള്‍കൂടി പറയട്ടെ?'സര്‍ഗവേദന' എന്ന 'ക്ലീഷേ' ഒഴിവാക്കാം. പലസൃഷ്ടികള്‍ക്കു പിന്നിലും ആ അര്‍ത്ഥത്തിലുള്ള രചനാപരമായ അബോധലോകമോ, ഉള്‍പ്രേരണയെന്ന്‌ പലരും പറയാറുള്ള ജൈവരാസപ്രക്രിയയോ നടക്കുന്നില്ലായിരിക്കാം. അതുകൊണ്ട്‌ എല്ലാ എഴുത്തുകാര്‍ക്കും 'മറുകൂക്കോ' 'മറുപടിയോ' മാത്രമാണോ രചന? എല്ലാ എഴുത്തുകള്‍ക്കും അത്തരമൊരു 'പരന്ന ചട്ടിയിലേക്കൊഴിച്ച മാവിന്റെ' ജന്മരഹസ്യമേ ഉള്ളു എന്നാണോ? സാമൂഹികമായും സാമൂഹ്യമായും ഒരാളില്‍ പതിക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങളുടെയും, ശിരസ്സിലും നെഞ്ചിലും തറഞ്ഞുകയറുന്ന അനുഭവ തീക്ഷ്ണതയുടെയും പ്രതിശബ്ദമാണെങ്കില്‍, അത്‌ ഒരു കണ്ണാടിയിലെ വെറുമൊരു പ്രതിബിംബം മാത്രമാവാന്‍ തരമില്ല. അത്‌ മനസ്സിന്റെ പല കടമ്പകളും(ട്രാഫിക്‌ ഐലണ്ടുകള്‍... 'U' വളവുകള്‍) കടന്നുപോകേണ്ടിവരും. ആശിക്കുന്ന നിലാവിനു പകരം ഉച്ചസൂര്യന്റെ തിളപ്പുകള്‍ ഉള്ളില്‍ ഒതുക്കേണ്ടിവരും.
പല അനുഗൃഹീത കവികള്‍ക്കും സൃഷ്ടി ഇത്തരം പാതയിലൂടെ രചനയുടെ പൂര്‍ണ്ണത തേടിയുള്ള അലച്ചിലായിരുന്നു.ഗുരുവായൂര്‍ നിന്ന്‌ തിരുവനന്തപുരംവരെ സഞ്ചരിച്ച്‌ ഓ. എന്‍. വി.-യെ തേടിച്ചെന്ന മഹാകവി പി. 'ഞാന്‍ ഒരു വാക്കു തേടി നടക്കുകയാണ്‌' എന്നു പറഞ്ഞത്‌ ഈ പഴഞ്ചന്‍ 'സര്‍ഗവേദന'യുമായി എങ്ങനെ പൊരുത്തപ്പെടുമെന്നത്‌ ചിന്തിക്കേണ്ടുന്ന കാര്യമാണ്‌.ചുരുക്കത്തില്‍, ചിലര്‍ക്കൊക്കെ എഴുത്ത്‌ 'മനസ്സും ശരീരവും സമര്‍പ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തിപരമായ സാമൂഹികദൗത്യ'വും; മറ്റു ചിലര്‍ക്ക്‌ ഒരു പ്രതിച്‌ഛായയെ സൃഷ്ടിക്കുവാനുള്ള എതിര്‍വാക്കും ആകുന്നത്‌ ആപേക്ഷികം മാത്രമാണ്‌. ഈ ആപേക്ഷികത എല്ലാ ലോകത്തും, 'എഴുത്തുല്‍പ്പന്നങ്ങളിലും' ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതുമാണ്‌.അതുകൊണ്ട്‌ 'സര്‍ഗവേദന' (സിസേറിയന്‍ എന്നും വിളിക്കാം) ആയായാലും 'മറുകൂക്ക്‌' (സുഖപ്രസവം എന്ന്‌ മറുവാക്ക്‌) ആയാലും സൃഷ്ടിക്ക്‌ അതിന്റേതായ ഒരു മൂല്യമുണ്ട്‌. അത്‌ ആസ്വാദകരുടേതായി മാറുംവരെയെങ്കിലും! കവിത സ്വാഭാവിക വഴക്കങ്ങളിലൂടെ, മൊഴികളിലൂടെ, ഭാവപരവും ജീവിതബന്ധിയുമായ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ അവയുടെയൊക്കെ പരിണാമങ്ങളെയും താളങ്ങളെയും ഏറ്റുവങ്ങാനല്ലെങ്കില്‍ ആസ്വാദകരുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ അവയെ സമര്‍പ്പിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യമെന്ത്‌? മനുഷ്യന്റെ (തൊഴിലാളി, കര്‍ഷകന്‍, അടിസ്ഥാനവര്‍ഗ്ഗം എന്നൊന്നുമല്ല ഉദ്ദ്യേശിച്ചത്‌... common man/human എന്നു മാത്രം) മനസ്സില്‍നിന്ന്‌ (നിരവധി രാസത്വരകങ്ങളുടെ സ്വാധീനത്താല്‍)ഉല്‍ഭവിക്കുകയും, ആസ്വാദകമനസ്സുകളില്‍ നിപതിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കവിത എന്തായലും KFC പൊരിച്ച കോഴിയുടെ 'പാചകക്കുറിപ്പ്‌' ഒരിക്കലുമാവില്ല. രണ്ടിനും ഒരു രചനാരഹസ്യം ഒളിച്ചുവച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും.
കവിത തീര്‍ച്ചയായും ഒരു വിനിമയമാണ്‌. അതൊരു നെഞ്ചുകീറിക്കാട്ടലുമാണ്‌. പല എഴുത്തുകാര്‍ക്കും അത്‌ യാന്ത്രികമയ ഒരു ദൈനംദിന പരദൂഷണമാവാം. അങ്ങനെയുള്ള ഒരുപാട്‌ വൈജാത്യങ്ങള്‍ എക്കാലത്തും സാഹിത്യത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ! വിനിമയം ഒരു റ്റെലഫോണില്‍നിന്നാവാം. തെരുവിലെ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ശബ്ദങ്ങളില്‍ നിന്നാവം. വായിച്ച കൃതിയുടെ അനുരണനങ്ങളില്‍ നിന്നാവാം. പരിഭവിച്ച പങ്കാളിയുടെ മുഖത്തുനിന്നുമാവാം. അധികാരത്തിന്റെ ഹുങ്കില്‍ നിന്നാവാം. അടിയേല്‍ക്കുന്നവന്റെ ചോരയില്‍നിന്നാവാം. സ്വപ്നം കാണുന്നവന്റെ രാത്രിയില്‍നിന്നാവാം. ഇക്കരെ നില്‍ക്കുന്നവന്റെ അക്കരെയില്‍നിന്നാവം. എന്തില്‍നിന്നും എവിടെനിന്നും അത്‌ ജലമായി, ലവണമായി, സ്പര്‍ശമായി, ജ്വലനമായി... ചിലപ്പോള്‍ വെറും ശൂന്യതയായി കവിതയിലേക്ക്‌ വരാം. അതുപോലെ ഇതര സാഹിത്യ ശാഖകളിലും സംഭവിക്കുന്നു.
രചനയ്ക്കു പിന്നില്‍ എഴുത്തുകാരന്റെ ബോധപൂര്‍വമായ ഇച്‌ഛയുണ്ട്‌. ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല. ചിലതൊക്കെ പറയാനുള്ള നിര്‍ബന്ധങ്ങളും ഉണ്ട്‌. ഒരു രചനയ്ക്ക്‌ അയാള്‍ ദിവസമോ, ആഴ്ചയോ... കൊല്ലങ്ങളോ എടുക്കുന്നത്‌ അക്ഷരങ്ങള്‍ നിരത്തുന്ന 'കമ്പോസിംഗ്‌' പണി ചെയ്യാനാണെന്ന്‌ വിശ്വസിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കാണ്‌ കഴിയുക? ക്രാഫ്റ്റ്‌ മാത്രമാണ്‌ കവിത എന്ന്‌ നിരീക്ഷിക്കുന്നത്‌ ഒരുതരം അനീതിയാണ്‌. എങ്കില്‍ കേരള്‍ത്തിലെ എറ്റവും വലിയ എഴുത്തുകാര്‍ കൈനിക്കര കുമാര പിള്ളയോ പഴവിള രമേശനോ, അതുമല്ലെങ്കില്‍ എന്‍. വി. കൃഷ്ണവരിയരോ ആകുമായിരുന്നു. ഏറ്റവും നന്നായി പല എഴുത്തുകാരെയും അവരുടെ രചനകളെയും കൈയിലൊതുക്കി 'എഡിറ്റര്‍' തസ്തികയില്‍ ജോലി ചെയ്തവരാണ്‌ അവരൊക്കെ. ഒന്നുമല്ലാതിരുന്നിട്ടും, 'കമ്പോസിങ്ങും ക്രാഫ്റ്റും' തീരെ പരിചയമില്ലാതിരുന്ന സാക്ഷാല്‍ ബഷീര്‍ മഹാസാഹിത്യകാരനായത്‌ ഒരു അല്‍ഭുതമാവണം. അല്ലേ? പ്രതിഭയും അതിന്റെയൊപ്പം മനനവും ചേരാതെ എഴുത്ത്‌ യാന്ത്രികമായി വരില്ല തന്നെ.
അപ്പോള്‍, പുതിയ കാലത്തിന്റെ കവിതയെ സംബന്ധിച്ച്‌ ചെറിയ ജീവിതം, ചെറിയ ലോകം, ചെറിയ മനസ്സ്‌) ചെറിയ നിഘണ്ടുവില്‍ നമ്മള്‍ കണ്ടെത്തുന്ന ഏക പദം എന്താവണം? ഇഷ്ടം പോലെ ആയിക്കോളൂ! ബാലചന്ദ്രന്‍ 'ക്ഷമാപണം' എഴുതിയ മാതിരിയാവില്ല 'സഹശയനം' എഴുതിയത്‌. സച്ചിദാനന്ദന്‍ 'ഗസലുകള്‍' എഴുതിയ പോലെയാവില്ല 'സാക്ഷ്യം' എഴുതിയത്‌. അയ്യപ്പപണിക്കര്‍ സാര്‍ 'വഴക്കൊലപാതകം' 'കവിതയരങ്ങ്‌' തുടങ്ങിയ സാധനങ്ങള്‍ എഴുതിയപോലെ ആവില്ല 'കുരുക്ഷേത്രം' എഴുതിയത്‌. ഓ. എന്‍. വി. 'പൊന്നരിവളമ്പിളിയില്‌' എഴുതിയമാതിരിയാവില്ല 'ഭൂമിക്ക്‌ ഒരു ചരമഗീതം' എഴുതിയത്‌. ഡി. വിനയചന്ദ്രന്‍ 'വിനയചന്ദ്രിക' എഴുത്ജിയതും 'കയിക്കരയിലെ കടല്' എഴുതിയതും രണ്ടു വ്യത്യസ്ത ലോകത്തിലിരുന്നായിരുന്നു. കുരീപ്പുഴ ശ്രീകുമാര്‍ 'ജെസ്സി'-യും 'ചാര്‍വാകന്‍'-ഉം എഴുതിയത്‌ പല മാനസികലോകങ്ങളില്‍ ഇരുന്നാവണം. (ഇന്നതെ പുതുതലമുറയെ തല്‍ക്കലം വിടുന്നു).
ഓരോ കവിക്കും (എഴുത്തുകാരനും) കവിതയ്ക്കും അവയുടെ ഉല്‍ഭവവും ഒഴുക്കും പതനവും സംഭവിക്കുന്നത്‌ പല അര്‍ഥങ്ങളിലും വേഗങ്ങളിലും ലോകങ്ങളിലുമാവണം. ആയതിനാല്‍, കവിതയുടെ താളം, താളമില്ലായ്മ, പദഘടന, വികാരോന്മീലനം എന്നൊക്കെയുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ വ്യത്യസ്തവും പ്രതിഭിന്നവും ആകണം. അങ്ങനെയായില്ലെങ്കില്‍ കവിതയുടെ ലോകം ആകെയൊരു 'ബോറായി' എന്ന്‌ പറയേണ്ടിവരും.ഒരു സ്‌കെയില്‍ ഉപയോഗിച്ച്‌ സമചതുരത്തെ, ദീര്‍ഘചതുരത്തെ, ത്രികോണത്തെ ഒക്കെ അളക്കാന്‍ പറ്റിയേക്കും. ഒരു സമവൃത്തം അളക്കാന്‍ അതേ സ്‌കെയില്‍ മതിയാവുമെന്ന്‌ പറഞ്ഞാല്‍... എന്തോ എനിക്ക്‌ മനസ്സിലാവുന്നില്ല, സുഹൃത്തുക്കളേ!
ആയതിനാല്‍, എഴുത്തുകാര്‍ അവരുടെ ഇഷ്ടമനുസ്സരിച്ച്‌ എഴുതട്ടെ. കാലപ്രവാഹം അവയുടേ വേരുറപ്പ്‌ തെളിയിക്കട്ടെ. സങ്കേതിക പദാവലിയില്‍ ഊന്നിക്കൊണ്ടുള്ള തര്‍ക്കം ഒഴിവാക്കം. നല്ല രചനകള്‍ കിട്ടുകയാണ്‌ നമുക്ക്‌ പ്രധാനം. കുറെ ദിവസമായി അന്യഗ്രഹസഞ്ചാരത്തിലായിരുന്ന എന്റെ അനിയന്‍ 'പൊന്നപ്പന്റെ' ചില വിശേഷങ്ങള്‍ ഇന്നത്തെ പത്രത്തിലുണ്ട്‌. ശരിക്കും 'കപ്പപ്പുഴുക്കിന്റെ സര്‍ഗവേദന'യ്ക്ക്‌ ടിയാനാണ്‌ ഒരു കാരണം. ജാമ്യാപേക്ഷയ്ക്കു പകരം 'ഇന്നാ എന്നെ വീണ്ടും തല്ലിക്കോ' എന്ന നിലപാടാണ്‌ കക്ഷിയുടേത്‌. "കേവലം അജീര്‍ണ്ണവസ്ഥയില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു തരം ഉദരരോഗവും, തല്‍ഫലമായി പുറപ്പെടുന്ന അധോവായുവുമാണ്‌ കവിത" എന്നും, കപ്പപ്പുഴുക്ക്‌ ഇത്തരം 'ഗ്യാസ്‌ ട്രബിള്‍' ഉണ്ടാക്കുന്നതിനാല്‍ തനിക്ക്‌ അത്‌ ഒഴിവാക്കാന്‍ പറ്റില്ലെന്നും ടിയാന്‍ ഞങ്ങളുടെ ലേഖകരെ അറിയിക്കുകയുണ്ടായി. ഏതായാലും, ഈ അജീര്‍ണാവസ്ഥ തുടര്‍ന്നാല്‍ പൊന്നപ്പന്റെ കൂടുതല്‍ എഴുത്തുകളാല്‍ ബ്ലോഗിടം സുഗന്ധസമ്പന്നമാകുമെന്നും പലര്‍ക്കും ആശങ്കയുണ്ട്‌. അനിയാ... പ്രത്യേക നന്ദി.
ഈ ചര്‍ച്ചയില്‍ പങ്കെടുത്ത എന്റെ എല്ലാ ബഹുമാന്യ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കും (പ്രത്യേകിച്ച്‌ 'നല്ല ചില കഥ'കളിലൂടെ എനിക്ക്‌ പ്രിയങ്കരനായ പെരിങ്ങോടന്‍, തുടങ്ങിവെച്ച നന്ദു, അഭിപ്രായങ്ങള്‍ നിര്‍ഭയം (അങ്ങനെ വേണം)രേഖപ്പെടുത്തിയ ഇരിങ്ങല്‍, വീണ, ഇഞ്ഞി പെണ്ണ്‌, സര്‍വോപരി ആരംഭധീരന്‍ വിഷ്ണുമാഷ്‌...) എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി. നമ്മുടെ വ്യത്യസ്തമായ അഭിപ്രായങ്ങള്‍, യോജിപ്പും വിയോജിപ്പും പറഞ്ഞ്‌ പറഞ്ഞ്‌ തിരുത്താനും, ക്ഷമാപൂര്‍ണമായ നിലപാടുകള്‍ സൃഷ്ടിക്കുവാനും ബ്ലോഗിടം ഉപകരിക്കുമെന്ന പ്രത്യാശയോടെ...
000
('കവിത = കപ്പപ്പുഴുക്ക്‌' എന്ന ശാസ്ത്രീയ നിഗമനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ മലയാളദേശത്ത്‌ പ്രചരിച്ചിരുന്ന ഒരു നാടന്‍പാട്ട്‌. എഴുതിയ ആള്‍ ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന്‌ സഹിത്യ അക്കാദമിയുടെ രേഖകളില്‍ കാണുന്നു.)
കപ്പപ്പുഴുക്ക്‌.കോം
ഏനുമെന്റപ്പനും പണിക്ക്‌ പോയ്‌
ഏട്ടക്കുളങ്ങരെ പണിക്ക്‌ പോയ്‌.
അക്കരെക്കാടും കടന്ന്‌ പോയ്‌
കച്ചേരിക്കവലേം മുറിച്ച്‌ പോയ്‌.
പൂക്കരെപ്പറമ്പ്‌ കുറുകെ പോയ്‌
കാക്കരക്കടവ്‌ തൊഴഞ്ഞ്‌ പോയ്‌.
മുണ്ടകപ്പാടോം മുതുനെല്ലിത്തോടും
പല്‍പ്പൊഴ പൈമ്പൊഴേം നീന്തിപ്പോയ്‌.
കൊച്ചുളി വീതുളി ചിന്തേരും
ചുറ്റുളി കൊട്ടൂടി തൂക്കട്ടേം
ആളൊക്കും നീളന്‍ മൊഴക്കോലും
ആഴക്ക്‌ വെറ്റെല ചമ്പഴുക്കേം!
തമ്പ്രനൊരിച്ചിരി ജാപ്പാണോം
തമ്പ്രാട്ടിക്കഞ്ചാറ്‌ തെച്ചിപ്പഴോം
നായര്‌ക്കരകെട്ടാന്‍ ചുട്ടിത്തൊര്‍ത്തും
നമ്പ്യാര്‌ക്കൊര്‌നുള്ള്‌ മൂക്കിപ്പൊടീം!
കൊട്ടാരമ്പോലൊര്‌ കൂര കണ്ടേ
മിറ്റത്ത്‌ കര്‍പ്പൂരമാവ്‌ കണ്ടേ.
വെച്ചടപ്പില്ലാത്ത ചെപ്പ്‌ കണ്ടേ
സൊപ്പനമ്പോലേനും ചെലത്‌ കണ്ടേ!
ഉച്ചക്കൊടുംവെയിലുച്ചിമേലേ
പച്ചമരമ്പോലെ കത്തി നിന്നേ.
അപ്പനും ഏനും പണിക്കമ്മാരും
കന്നുംചാണകച്ചൂരണിഞ്ഞേ.
മണ്ണുകുഴിച്ചൊരെലയും വെച്ച്‌
കഞ്ഞിപകര്‍ന്ന കരിഞ്ചെറുമന്
കപ്പപ്പുഴുക്കിലെ ഉപ്പിനായോ
കണ്ണീര്‍ പൊഴിച്ചതന്നേനും കണ്ടേ.
അതുകണ്ടിട്ടേന്റെയീ ചങ്കിലൊര്‌
ചുഴികുത്തി തമരുളി പാഞ്ഞുപോയേ!
കരവാഴും ദൈവത്താരത്‌കണ്ടിട്ടോ
മച്ചിമ്മേലൊളിപാര്‍ത്ത്‌ കണ്‍തൊടച്ചേ!
നാഴൂരിക്കഞ്ഞീടെ നാണക്കേടും
നാറ്റത്തെറീമെല്ലം തീര്‍ന്ന നേരം
ഏനപ്പോ നല്ലപ്പം കവിത വന്നേ
കപ്പപ്പുഴുക്കിന്റെ ഏമ്പക്കമായ്‌!
തുഞ്ചമ്പറപില്‌ ചെന്നനേരം
ചുമ്മാതെ ചുറ്റിനടന്നനേരം
കള്ളങ്ങൊരിച്ചിരി ചേരുന്നേരം
ഏനും എഴുത്തച്ചനായിപ്പോയെ!
000
Thursday, November 16, 2006
കനല്‍നിലാവിലെ കൈത
കവിത:
നിലാവിലാണത്രേ കൈത പൂക്കുന്നത്‌!
പറഞ്ഞതാരാണ്‌?
അമ്മുമ്മയോ, അപ്പുപ്പനോ?
അതോ...
കഥപറയാന്‍ മിടുക്കത്തിയായ
കളിക്കൂട്ടുകാരിയോ?
ധനുമാസരാവിന്റെ കുളിരും
കിനാവിന്റെ സുഗന്ധവും
അങ്ങനെയാണത്രേ
കൈതപ്പൂവില്‍ഉറഞ്ഞുകൂടുന്നത്‌.
കഥയും കല്‍പ്പനയും കണ്ണീരും
വാസ്തവജീവിതത്തെ പകുത്തെടുക്കെ
ഈന്തത്തണല്‍ വേനലിലും
കൈത്തോടിന്റെ കളിചിരി
കേട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
കനലൂതുന്ന പകലിരവുകളില്
പ്രണയവും, വാല്‍സല്യവും
വാക്കുകളായിപെയ്തുനിറഞ്ഞും
കുടം കവിഞ്ഞും,
കടം വാങ്ങിയ തുറുപ്പുകളില്
സ്വന്തം കഴുതമുഖം തിരഞ്ഞും,
അര്‍ദ്ധായുസ്സിന്റെ ജാതകം പോലെ
ഒളിജീവിതത്തിന്റെ തിരനോട്ടം.
ഇനി...
വയലിനെ വിഴുങ്ങിയ മൈതാനത്ത്‌
തിടമ്പുയര്‍ത്തിയ വീടിന്നുള്ളില്‍
പഴകിയ ഗൃഹാതുരതയുടെ
ഹൃദയനോവാറ്റാന്‍ (അതിനെങ്കിലും..!)
ഞാനൊരു കൈത നട്ടു പിടിപ്പിക്കും.
ഓര്‍മ്മകളുടെ കനല്‍നിലാവിലെ കൈത...
അറേബ്യന്‍ സുഗന്ധം പൂശിയ
ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക്‌ കൈത.
000
നിലാവിലാണത്രേ കൈത പൂക്കുന്നത്‌!
പറഞ്ഞതാരാണ്‌?
അമ്മുമ്മയോ, അപ്പുപ്പനോ?
അതോ...
കഥപറയാന്‍ മിടുക്കത്തിയായ
കളിക്കൂട്ടുകാരിയോ?
ധനുമാസരാവിന്റെ കുളിരും
കിനാവിന്റെ സുഗന്ധവും
അങ്ങനെയാണത്രേ
കൈതപ്പൂവില്‍ഉറഞ്ഞുകൂടുന്നത്‌.
കഥയും കല്‍പ്പനയും കണ്ണീരും
വാസ്തവജീവിതത്തെ പകുത്തെടുക്കെ
ഈന്തത്തണല്‍ വേനലിലും
കൈത്തോടിന്റെ കളിചിരി
കേട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
കനലൂതുന്ന പകലിരവുകളില്
പ്രണയവും, വാല്‍സല്യവും
വാക്കുകളായിപെയ്തുനിറഞ്ഞും
കുടം കവിഞ്ഞും,
കടം വാങ്ങിയ തുറുപ്പുകളില്
സ്വന്തം കഴുതമുഖം തിരഞ്ഞും,
അര്‍ദ്ധായുസ്സിന്റെ ജാതകം പോലെ
ഒളിജീവിതത്തിന്റെ തിരനോട്ടം.
ഇനി...
വയലിനെ വിഴുങ്ങിയ മൈതാനത്ത്‌
തിടമ്പുയര്‍ത്തിയ വീടിന്നുള്ളില്‍
പഴകിയ ഗൃഹാതുരതയുടെ
ഹൃദയനോവാറ്റാന്‍ (അതിനെങ്കിലും..!)
ഞാനൊരു കൈത നട്ടു പിടിപ്പിക്കും.
ഓര്‍മ്മകളുടെ കനല്‍നിലാവിലെ കൈത...
അറേബ്യന്‍ സുഗന്ധം പൂശിയ
ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക്‌ കൈത.
000
Monday, November 13, 2006
പത്രാധിപര്‍ക്കുള്ള കത്ത്‌ (മാട്രിമോണിയല്‍ പര്‍പസ്‌)
കവിത:
കഴുത്തില്‍ കുടുക്കായ വൃത്തം
കാലില്‍ വ്രണിതം അലങ്കാരങ്ങള്‍
കല്‍പനാ വൈഭവമെന്ന്‌ കൊണ്ടാടിയ
നെക്‌ലേസും, വൈഡൂര്യമോതിരവും...
എല്ലാമുപേക്ഷിച്ചു വന്ന വിവസ്ത്രയാം ഞാനിതാ ...
താങ്കളുടെ മേശയില്‍.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
കവിയുടെ കാല്‍പാട്‌ കണ്ടതില്ല,
കളിയച്‌ഛനേതെന്നുമറികയില്ല,
താരാട്ടുമന്ത്രം തിരിഞ്ഞതില്ല,
വിപ്ലവാരിഷ്ടം കുടിച്ചുമില്ല.
കാവിയുടുക്കാന്‍ കൊതിയില്ലയെങ്കിലും
നാണമൊരിത്തിരി ബാക്കിയുണ്ട്‌.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
ലല്ലലം പാടാത്തൊരരുവി,
തീരങ്ങളില്‍ തലയുടയ്ക്കാത്ത കടല്
മുല കടിച്ചുന്മത്തനായൊരു കണ്ണന്റെ
നഖമേറ്റു നീലിച്ച പൂതന.
മുടിയഴിച്ചാടാത്ത തെങ്ങ്‌. മടിക്കുത്തിലാത്മാവൊളിപ്പിച്ച്‌
ഘടികാരദിശയിലോടുന്നവള്‍.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
കണ്ണുനീര്
ഗദ്ഗദം
സെന്റിമെന്റ്‌സ്‌
വായുകോപങ്ങള്‍ തെല്ലുണ്ട്‌.
പീരിയെഡൊക്കെ ക്രമത്തില്‍
എന്നാകിലും പേടിക്കുവാനേറെയുണ്ട്‌!
ചലച്ചിത്രബോധം
ചരിത്രപഞ്ചാംഗങ്ങള്
കംപ്യൂട്ടറെല്ലാം മിതമായുണ്ട്‌.
സാരൂപ്യമുള്ള,
സ്വജാതിയായുള്ള
ഗണത്തിലാണെങ്കില്‍ ഉടന്‍ സമ്മതം.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
000
കഴുത്തില്‍ കുടുക്കായ വൃത്തം
കാലില്‍ വ്രണിതം അലങ്കാരങ്ങള്‍
കല്‍പനാ വൈഭവമെന്ന്‌ കൊണ്ടാടിയ
നെക്‌ലേസും, വൈഡൂര്യമോതിരവും...
എല്ലാമുപേക്ഷിച്ചു വന്ന വിവസ്ത്രയാം ഞാനിതാ ...
താങ്കളുടെ മേശയില്‍.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
കവിയുടെ കാല്‍പാട്‌ കണ്ടതില്ല,
കളിയച്‌ഛനേതെന്നുമറികയില്ല,
താരാട്ടുമന്ത്രം തിരിഞ്ഞതില്ല,
വിപ്ലവാരിഷ്ടം കുടിച്ചുമില്ല.
കാവിയുടുക്കാന്‍ കൊതിയില്ലയെങ്കിലും
നാണമൊരിത്തിരി ബാക്കിയുണ്ട്‌.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
ലല്ലലം പാടാത്തൊരരുവി,
തീരങ്ങളില്‍ തലയുടയ്ക്കാത്ത കടല്
മുല കടിച്ചുന്മത്തനായൊരു കണ്ണന്റെ
നഖമേറ്റു നീലിച്ച പൂതന.
മുടിയഴിച്ചാടാത്ത തെങ്ങ്‌. മടിക്കുത്തിലാത്മാവൊളിപ്പിച്ച്‌
ഘടികാരദിശയിലോടുന്നവള്‍.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
കണ്ണുനീര്
ഗദ്ഗദം
സെന്റിമെന്റ്‌സ്‌
വായുകോപങ്ങള്‍ തെല്ലുണ്ട്‌.
പീരിയെഡൊക്കെ ക്രമത്തില്‍
എന്നാകിലും പേടിക്കുവാനേറെയുണ്ട്‌!
ചലച്ചിത്രബോധം
ചരിത്രപഞ്ചാംഗങ്ങള്
കംപ്യൂട്ടറെല്ലാം മിതമായുണ്ട്‌.
സാരൂപ്യമുള്ള,
സ്വജാതിയായുള്ള
ഗണത്തിലാണെങ്കില്‍ ഉടന്‍ സമ്മതം.
പരിഗണിക്കേണമേ പത്രാധിപാ!
000
Wednesday, November 08, 2006
ബാക്കിവെച്ച സ്വകാര്യങ്ങള്‍
(ഓര്‍ത്തു പോവുകയാണ്‌... വെറുതെ,
ഏകാന്തത പട്ടുചുറ്റിയ
കള്ളിമുള്ളുകള്‍ പുണര്‍ന്നെന്റെ
ചുട്ട രോദനങ്ങളില്‍ തീമഞ്ഞു പുകയവെ!)
മറന്നുവച്ച പുസ്തകത്തിലെ
പ്രണയകവിതയിലെ വരികളെ
ചുവന്ന അടിവരയാല്‍ തെളിയിച്ചത്‌.
ജനാലക്കാറ്റിലെ ചിലന്തിവല പോലെ
നെടുകെയും കുറുകെയുംകണ്ണുകളാല്‍ നെയ്തത്‌.
തീവണ്ടി കടന്നുപോകുവോളം
അപ്പുറമിപ്പുറം അകലങ്ങളിലെ
അന്തിത്തുടുപ്പില്‍ നൊന്തടര്‍ന്നത്‌.
ജീവിത ചക്രവ്യൂഹം പ്രവേശിച്ച
ശിഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളെ പൊലിപ്പിക്കാന്
ഭാഷാംഗരാഗമായി അവന്‍ പിറന്നത്‌.
വളപ്പൊട്ടുകളുടെ വിചിത്രാകൃതികളില്
വിരല്‍ മുറിഞ്ഞ കൈയൊപ്പാല്‍
വിദേശവാസത്തിന്റെ ചൂണ്ടയെറിഞ്ഞത്‌.
സ്വന്തം ചൂണ്ട തന്നെ വിഴുങ്ങിയ മീനായി
മണല്‍പ്പെയ്‌ത്തിലും നിഴല്‍ത്തീയിലും
ഇരുവശം കിടന്ന്‌ പൊരിഞ്ഞത്‌.
ഉറങ്ങാത്ത രാത്രികളുടെ കടലില്‍
തുഴയില്ലാത്ത പൊങ്ങുതടിയായി
കരകാണാതെ നീന്താതെ അലഞ്ഞത്‌.
ഇരുകൊല്ലത്തിലൊരിക്കല്‍
കണ്ണകലമോടെ അരികത്തിരിക്കവേ
കരുതിവച്ച വാക്കുകള്‍ പിടിവിട്ടോടിയത്‌.
മറന്നുവച്ച ഡയറിയുടെ ഉള്‍പ്പേജില്‍
ഉണങ്ങിയ തുളസിക്കതിരായി
നിന്റെ സ്‌നേഹയൌവനം തിരികെത്തന്നത്‌.
ഒപ്പമില്ലെങ്കിലും ഒട്ടുമകലെയല്ലാതെ
നിന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ്‌ ഗുണിതങ്ങളായി
മിഴിമുനയില്‍ തുടിക്കുന്നുണ്ട്‌.
ഏത്‌ അച്ചുകൂടത്തിനും പിഴയ്‌ക്കാവുന്ന
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ലേ
നമ്മുടെ ആത്മകഥയിലുമുണ്ടാവൂ?
അനസ്തീഷ്യയുടെ പാലത്തിനിക്കരെ
പിടയ്ക്കുന്ന ഉള്‍ത്താപങ്ങളോടെ
ഞാന്‍ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന്‌ മറക്കരുത്‌.
തിരിച്ചെത്തുവോളം എനിക്കു ജപിക്കാന്‍
പഴയൊരീ റാട്ടുചക്രങ്ങളില്‍ കുരുങ്ങിയ
നിന്റെ ഇടറാത്ത ഒച്ചയോര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം.
അവയില്‍നിന്ന്‌ ഒരിഴ ഈരിഴയായി
പുതിയൊരു കയര്‍ നീര്‍ത്തുകയാണ്‌ ഞാന്‍...
നമ്മുടെ ദുഃസ്വപ്നങ്ങളെ തൂക്കിലിടാന്‍.
000
ഏകാന്തത പട്ടുചുറ്റിയ
കള്ളിമുള്ളുകള്‍ പുണര്‍ന്നെന്റെ
ചുട്ട രോദനങ്ങളില്‍ തീമഞ്ഞു പുകയവെ!)
മറന്നുവച്ച പുസ്തകത്തിലെ
പ്രണയകവിതയിലെ വരികളെ
ചുവന്ന അടിവരയാല്‍ തെളിയിച്ചത്‌.
ജനാലക്കാറ്റിലെ ചിലന്തിവല പോലെ
നെടുകെയും കുറുകെയുംകണ്ണുകളാല്‍ നെയ്തത്‌.
തീവണ്ടി കടന്നുപോകുവോളം
അപ്പുറമിപ്പുറം അകലങ്ങളിലെ
അന്തിത്തുടുപ്പില്‍ നൊന്തടര്‍ന്നത്‌.
ജീവിത ചക്രവ്യൂഹം പ്രവേശിച്ച
ശിഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളെ പൊലിപ്പിക്കാന്
ഭാഷാംഗരാഗമായി അവന്‍ പിറന്നത്‌.
വളപ്പൊട്ടുകളുടെ വിചിത്രാകൃതികളില്
വിരല്‍ മുറിഞ്ഞ കൈയൊപ്പാല്‍
വിദേശവാസത്തിന്റെ ചൂണ്ടയെറിഞ്ഞത്‌.
സ്വന്തം ചൂണ്ട തന്നെ വിഴുങ്ങിയ മീനായി
മണല്‍പ്പെയ്‌ത്തിലും നിഴല്‍ത്തീയിലും
ഇരുവശം കിടന്ന്‌ പൊരിഞ്ഞത്‌.
ഉറങ്ങാത്ത രാത്രികളുടെ കടലില്‍
തുഴയില്ലാത്ത പൊങ്ങുതടിയായി
കരകാണാതെ നീന്താതെ അലഞ്ഞത്‌.
ഇരുകൊല്ലത്തിലൊരിക്കല്‍
കണ്ണകലമോടെ അരികത്തിരിക്കവേ
കരുതിവച്ച വാക്കുകള്‍ പിടിവിട്ടോടിയത്‌.
മറന്നുവച്ച ഡയറിയുടെ ഉള്‍പ്പേജില്‍
ഉണങ്ങിയ തുളസിക്കതിരായി
നിന്റെ സ്‌നേഹയൌവനം തിരികെത്തന്നത്‌.
ഒപ്പമില്ലെങ്കിലും ഒട്ടുമകലെയല്ലാതെ
നിന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ്‌ ഗുണിതങ്ങളായി
മിഴിമുനയില്‍ തുടിക്കുന്നുണ്ട്‌.
ഏത്‌ അച്ചുകൂടത്തിനും പിഴയ്‌ക്കാവുന്ന
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ലേ
നമ്മുടെ ആത്മകഥയിലുമുണ്ടാവൂ?
അനസ്തീഷ്യയുടെ പാലത്തിനിക്കരെ
പിടയ്ക്കുന്ന ഉള്‍ത്താപങ്ങളോടെ
ഞാന്‍ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന്‌ മറക്കരുത്‌.
തിരിച്ചെത്തുവോളം എനിക്കു ജപിക്കാന്‍
പഴയൊരീ റാട്ടുചക്രങ്ങളില്‍ കുരുങ്ങിയ
നിന്റെ ഇടറാത്ത ഒച്ചയോര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം.
അവയില്‍നിന്ന്‌ ഒരിഴ ഈരിഴയായി
പുതിയൊരു കയര്‍ നീര്‍ത്തുകയാണ്‌ ഞാന്‍...
നമ്മുടെ ദുഃസ്വപ്നങ്ങളെ തൂക്കിലിടാന്‍.
000
Monday, November 06, 2006
പ്രയാസി
അയാള്‍
നാലുകൊല്ലം കൊണ്ട്‌
വീടുപണിതു,
കാറുവാങ്ങി.
മറ്റേയാള്‍ അബ്‌കാരിയായി,
അയല്‍പക്കം മുഴുവന്‍ സ്വന്തമാക്കി.
നിങ്ങള്‍ പത്തുകൊല്ലം കൊണ്ട്‌
മൂത്തുനരച്ചതു മിച്ചം.
ആയകാലത്ത്‌,
ഭാഗ്യമോ നിര്‍ഭാഗ്യമോ,
മൂന്നു പിള്ളേരെത്തന്നു.
കാതും കഴുത്തും മനസ്സുമൊഴിഞ്ഞ്‌
ഞാനാകെ തകര്‍ന്നു.
നിങ്ങള്‍ക്കോ...
ഷുഗറിനും പ്രഷറിനും അലോപ്പതി,
ഇടുപ്പെല്ലിന്‌ ആയുര്‍വ്വേദം;
വായ്പയും പലിശക്കടങ്ങളും
ഗതികേടിന്റെ പഴമ്പുരാണവും
മാങ്ങാത്തൊലി സാഹിത്യ ചര്‍ച്ചയും!
മടുപ്പായി പിള്ളേരെടപ്പനേ,
ഇനിയെന്നാ തിരിച്ചുപോണെ?
000
നാലുകൊല്ലം കൊണ്ട്‌
വീടുപണിതു,
കാറുവാങ്ങി.
മറ്റേയാള്‍ അബ്‌കാരിയായി,
അയല്‍പക്കം മുഴുവന്‍ സ്വന്തമാക്കി.
നിങ്ങള്‍ പത്തുകൊല്ലം കൊണ്ട്‌
മൂത്തുനരച്ചതു മിച്ചം.
ആയകാലത്ത്‌,
ഭാഗ്യമോ നിര്‍ഭാഗ്യമോ,
മൂന്നു പിള്ളേരെത്തന്നു.
കാതും കഴുത്തും മനസ്സുമൊഴിഞ്ഞ്‌
ഞാനാകെ തകര്‍ന്നു.
നിങ്ങള്‍ക്കോ...
ഷുഗറിനും പ്രഷറിനും അലോപ്പതി,
ഇടുപ്പെല്ലിന്‌ ആയുര്‍വ്വേദം;
വായ്പയും പലിശക്കടങ്ങളും
ഗതികേടിന്റെ പഴമ്പുരാണവും
മാങ്ങാത്തൊലി സാഹിത്യ ചര്‍ച്ചയും!
മടുപ്പായി പിള്ളേരെടപ്പനേ,
ഇനിയെന്നാ തിരിച്ചുപോണെ?
000
Subscribe to:
Posts (Atom)